با سلام و ادب

فراز پنجم :

در اين فراز بينايي و دين با چشم دل و شنيدن با گوش جان را ياد آوري ميكند ، اگر خداوند بخواهد از اين دو موهبت انسان بر خوردار مي شود ، و بايد دانست بيداري روح انسان ماحصل بينايي دل و شنوايي و بصيرت گوش است و با زهم گواه و شاهد خويش را از ايات محكم الهي مي گيرد و دل نشيني ادعيه سجاديه نيز بر همين است كه تلفيقي از كلام وحي و كلام معصوم است .

فراز ششم :

دعا در اين فراز عبادت نمودن و ترك كردن سر كشي از خداوند ياد شده و ترك دعا را نيز خواري در دنيا و هم چنين وعده جهنم داده شده و بحث صدقه كه غضب خداوندي را بر انسان جلو گيري مي نمايد چون نمود عيني دنيايي دارد خداوند رضايت دارد كه از انسان غضبناك نشود و دعا را بايد جزيي از زمدگي روزمره خويش قرار داده و آنرا نهادينه كنيم براي خويش .

فراز هفتم :

در اين فراز هدايت را همواره و هواره بايد از جانب خداوند دانست چنانكه حضرت سجاد در اين فراز بيان مي كنند و هدايت به دين را كه سعادت هر دو عالم را دارد نيز همراه دارد تا قرب به درگاه خودت فراهم شود .

فراز هشتم :

بيان چگونگي اين ماه كه مي فرمايد جزء ( خالصترين ) وظايف و ( خاصترين ) واجبات روي اين واژه خاص ترين وظايف و خاصترين واجبات كمي فكر كنيم ( انتخاب ) شدن ماه رمضان و ( مخصوص ) بودن آن و ( بر تري ) داشتن به جهت نزول قرآن و ايمان ( جند برابر ) شدن پاداش در اين ماه ( قيام ) براي عبادت و بالاخره اندازه و قدر آن به اندازه ( هزار ماه ) بهتر و در نهايت ( بر تري ) ملتي كه روزه را باور داشته باشند .

فراز نهم :

در اين ماه صحبت از وداع است كه مانند وداع با عزيز ترين كس باشد و غم دوري از ماه بايد جان ما را در ذوق و لذت اين ماه نگه دارد و ذوب كند تا فرا رسيدن ذئ باره رمضان .

فراز دهم :

باز هم تعريف هاي خاص از اين ماه است كه ( گرامي ترين ) اوقات بودن و بهترين ماه و بزرگترين ماه و عيد دوستان تو