اللهم إن حال بینی وبینه الموت الذی جعلته على عبادک حتماً مقضیاً فأخرجنی من قبری مؤتزراً کفنی شاهراً سیفی مجرداً قناتی ملبیاً دعوة الداعی فی الحاضر والبادی

خداوندا؛ اگر بین من و زمان ظهور آن حضرت، مرگ حایل گردید؛ چنانکه آن را بر بندگانت حتمی نموده و مقرّر داشتی. مرا در حالیکه کفن به کمر بسته و شمشیر کشیده و نیزه افراشته­ام؛ از قبر بیرون آور. من در آن حالت، دعوت آن داعی را اجابت نمایم که، گستره دعوت او شهری و بادیه نشین را در بر می­گیرد.

هیچ کس نمی تواند بین ما وامام عصرمان جدائی افکند مگر مرگ ،‏این ادعای بزرگی است که داریم وباید اینقدر بزرگ شویم تا بتوانیم پای این ادعای بزرگ بمانیم ، اصل امامت اینقدر در زندگی باید جریان داشته باشد واینقدر به امام نزدیک باشیم که حتی در زمان غیبت دوریش را حس نکنیم ره روی راهش بودن سر تسلیم فرود آوردن در برابر امرش که امر خدا است ما ار می رساند به درجه ائی که دوریش را تحمل نتوانیم کرد و به هنگام مرگ دعایمان این است، در زمان ظهور مرا زنده کن برای همراهی با امامم و اگر این همراهی و این دفاع در طول زندگی رخ ندهد این دعا دعای عاقلانه ائی است ؟در زندگی باید دفاع کرد از حریم حرمت معصوم ... بر سر اصل عقیده باید شمشیر کشید و این میسر نیست مگر آموختن فن جنگیدن که معتقیدم شمشیر امام ما علمی است که خاموش می کند همه مخالفان را ... پس بیاموزیم علم دفاع از کیان امام معصوم خود را با توکل بر خدای امام ...

حجت ها برای عهد دارد بر ما تمام می شود ... امروز فرمان بر علم آموزی بود برای دفاع از عقیده به حق ما ...

به نام خدا

عهداً وعقداً وبیعةً له فی عنقی لا أحول عنها ولا أزول أبدا ، اللهم اجعلنی من أنصاره وأعوانه والذابین عنه والمسارعین إلیه فی قضاء حوائجه والممتثلین لأوامره والمحامین عنه والسابقین إلى إرادته والمستشهدین بین یدیه ،

تازه می­نمایم پیمان و عهد و بیعت او را در گردنم. و هرگز از آن برنگردم و از آن دست نکشم. خدایا مرا از یاران و کمک کاران و دفاع کنندگان از او قرار ده و مرا از شتاب کنندگان بسوی او،

الَّذِینَ یَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الأَرْضِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ  بقره27

وَالَّذِینَ یَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الأَرْضِ أُوْلَئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ رعد 25

کیست که بخواهد جزء خاسرین ولعن شدگان باشد ؟
در این فراز از دعا که مهمترین فراز وخواست همه بشریت است عهد می کنیم ... با امامی معصوم عهد می کنیم که خلیفه خدا است بر زمین وعهدش چونان عهد خدا است ... عهد می کنیم که دست نکشیم از امام معصوم خود هنگام قیام ... و آیا به حقیقت قادریم بر این عهد پا بر جا بمانیم که هر کس عهد خود را با خدا بشکند جز خاسرین است ولعن شدگان از سوی خدا ... عهد می بندیم که از یاران امام معصوم باشیم چونان یاران امام حسین (ع) ما را توان این کار است ؟ از خود ، زندگی لذت ها ، فرزند وخاندان گذشتن در حد ما است ؟ ولی هر صبح عهد می کنیم خدا نکند جزء عهد شکنان باشیم ... باید آماده شویم تا آن زمان که خدای نکرده جز عهد شکنان نباشیم ... مراقب باشیم ...

به نام خدا

سهلها وجبلها وبرها وبحرها وعنی وعن والدی من الصلوات زنة عرش الله ومداد کلماته وما أحصاه علمه وأحاط به کتابه ، اللهم إنی أجدد له فی صبیحة یومی هذا وما عشت من أیامی

اعمّ از بادیه و کوه و بیابان و دریا و هم از من و پدر و مادرم. از صلوات به وزن عرش خداوند و کشش کلماتش و آنچه آمار نماید علمش و فراگیرد کتابش. خداوندا من با او در امروز صبح و تا روزگاری که زنده­ام؛

خدائی که نعمت پدر و مادر را به من دادی وبر من امر نمودی به احترام نهادن بر آنان خدائی که به من یاد دادی در هر خیر پدر مادرم را با خود شریک سازم که حتی از آن نیز فراتر خواست انان را بر خواست خود مقدم بدارم مرا یار ی فرما تا عابدانه سر تسلیم فرو آورم بر خواست تو و پدر  ومادرم را در هر خیری از من شریک بگردان و مرا باقیات وصالحاتشان قرار بده و به واسطه من در روز جزا به آنان آبرو عطا کن امین ... من در عهدم با مولایم از تو می خواهم به واسطه مولایت و به واسطه چهل سرگشته کوی یارت و به حق عهدت من وپدر ومادرم و همه عاشقان را جز یاران آن حضرت بنما و من پدر ومادرم را توان ده تا به سویش رویم وبا اعمالمان موجب خشنودیش را فراهم آوریم  خدایا اندازه ها نزد من نیستند و میزانها از من دورند و تنها به چشم دنیو ی خود می توانم محکی بر اندازه ها باشم یا دانای همه هستی که میزانها به علم توست  به همه اندازه های  زیبا و فراوانت که عرشت سمبل ان است خدایا به حق کلمات حقه ات که خود در قرآن فرمودی اگز تصمیم بر نوشتنش گیرید جوهر اگر به اندازه  همه دریاها  باشد خشک خواهد شد به همه علومی که نزد تو موجود است و نزد ما مخفی و به حق همه انچه می دانی وما نمی دانیم در این صبح و همه صبحها ... عهد ...

به نام خدا

للهم بلغ مولانا الإمام الهادی المهدی القائم بأمرک صلوات الله علیه وعلى آبائه الطاهرین عن جمیع المؤمنین والمؤمنات فی مشارق الأرض ومغاربها...

خداوندا برسان به مولایمان؛ امامِ هادی مهدی قائم به امرت «که صلوات خدا بر او و پدران پاکش باد» از تمام زنها و مردان با ایمان، در مشارق و مغارب زمین؛

مولای ما : کیست این مولا که همه منتظر حضور اویند ، چشمها مشتاق و دلها تپنده ... فرزند علی ( ع) ،باید در دعای عهد به امامت رسید ،‏ازیازده بگذری تا عشق دوازدهمین را هدیه دهند ، امامت ارزشمندترین مقام خدا به انسان حتی برتر از پیامبری ،که حتی یه همه پیامبران داده نشد ... وقتی امامان حاضر بودند چند یار مخلص داشتند ؟ از ابتدا تا انتها ؟همه یاران امام حسین (ع ) در عصر خود با خاندانش 72 نفر بود ... ما از کدامین مردم عصر 11 امام برتریم که مطمئن هستیم جز یاران امامان شویم ؟ خیلی سخت نیست تنها مطالعه تاریخ زندگی امامان ما را می رساند به این اصل که مدعیان زیادند ومخلصین کم وآیا اگر الان صحنه کربلا تکرار شوند آیا باز همان 72 نفر یاری نمی کنند امام عصر را ؟ تنها چند لحظه کافی است که بیاندیشیم ما را یارای بودن با مولا هست ؟

امامی که قیام از صفات زیبایش است مثل هدایت قیامی بر علیه همه نفسایات ، اگر الان جهاد بر نفس نکنیم توان هم راهی با امام قیام کننده را داریم ؟ امامی که فرزند خلف علی (ع) است که می گفت اگر بیت المال کابین زنانتان باشد ان را باز می گیرم ، به راستی در برابر عدل مولا همه محکوم نیستیم ؟ حق الناسهائی که بین ما رد وبدل می شود ...

صلوات : یکی از معنای صلوه رسیدن است ما دعا می کنیم که خدا ما را وصل کند به مولا ... آیا سیاهی به نور وصل شدنی است ؟ باید نور شد تا به نور وصل شد .یک راه طولانی برای 

 رسیدن به نور داریم ... و هر گناه لکه سیاهی است برای عدم رسیدن به نور .. ای مدعیان انتظار ترک گناه شرط راه است ودعای عهد می گوید و می گوید هر روز این را که گناهکار یار نیست ...

به نام خدا

 یا حیاً قبل کل حی ویا حیاً بعد کل حی ویا حیاً حین لا حی یا محیی الموتى وممیت الأحیاء یا حی لا إله إلا أنت

 ای زندة قبل از هر زنده­ای. ای زندة پس از هر زنده­ای. ای زنده­ در آن زمانی که هیچ زنده­ای نیست. ای زنده کنندة مردگان و میرانندة زنده­ها. ای زنده­ای که معبود حقّی جز او نیست.

دعای عهد علاوه بر یاد آوری قدرت خداوند بیان کننده اصول دینی است که باید به آن یقین داشت و الگوی زندگی قرار داد ... زنده بودن خداوند در زمانه ائی که کسی زنده نیست انسان را به یاد یکی از اصول حقه دین یعنی معاد می اندازد که پس از توحید ونبوت که یاد کردیم باید اصل معاد در همه ادعیه ها به یادمان آورد که هدف نه اینجا است ...

و قدرت خداوند در (( حی )) که بوده و هست و می ماند قبل از هر چیز وبعد از هر چیز ... به یادمان می آورد آیات سوره بقره (( ایه الکرسی )) که عهد، ما را پیوند می زند با قران که ائمه گفتند برای اینکه بدانید کلامی از ما است یا نه ببینید اگر بر قرآن مطابقت داشت کلام معصوم است و اگر نه رهایش کنید و بر این اساس دعاها ما را می رساند به هدفی که قرآن برایش نازل شده که هدایت است واگر دعا ما را به هدایت نرساند کار بیهوده ای است .