به نام خدا

 یا حیاً قبل کل حی ویا حیاً بعد کل حی ویا حیاً حین لا حی یا محیی الموتى وممیت الأحیاء یا حی لا إله إلا أنت

 ای زندة قبل از هر زنده­ای. ای زندة پس از هر زنده­ای. ای زنده­ در آن زمانی که هیچ زنده­ای نیست. ای زنده کنندة مردگان و میرانندة زنده­ها. ای زنده­ای که معبود حقّی جز او نیست.

دعای عهد علاوه بر یاد آوری قدرت خداوند بیان کننده اصول دینی است که باید به آن یقین داشت و الگوی زندگی قرار داد ... زنده بودن خداوند در زمانه ائی که کسی زنده نیست انسان را به یاد یکی از اصول حقه دین یعنی معاد می اندازد که پس از توحید ونبوت که یاد کردیم باید اصل معاد در همه ادعیه ها به یادمان آورد که هدف نه اینجا است ...

و قدرت خداوند در (( حی )) که بوده و هست و می ماند قبل از هر چیز وبعد از هر چیز ... به یادمان می آورد آیات سوره بقره (( ایه الکرسی )) که عهد، ما را پیوند می زند با قران که ائمه گفتند برای اینکه بدانید کلامی از ما است یا نه ببینید اگر بر قرآن مطابقت داشت کلام معصوم است و اگر نه رهایش کنید و بر این اساس دعاها ما را می رساند به هدفی که قرآن برایش نازل شده که هدایت است واگر دعا ما را به هدایت نرساند کار بیهوده ای است .